Mijn eerste werkdag en reisje naar Québec

Wees niet té enthousiast over bovenstaande titel, ik heb het over mijn eerste dag als serveuse in een fokkiehuisje, zoals er hier in elke straat 35 zijn. De prestigieuze milieustudiebureaus en laboratoria zijn nog in beraad over het al dan niet aanwerven van die Belgische blonde. Voor het geld moet je het niet doen, maar het is wel een leuke manier om onder de mensen te zijn, om wat routine in mijn dagen te krijgen en om het Québecois te praktiseren. Sjukkellutsin = chocolatine ofte ne choclakoeke, cuffih = café. Niet de meest ingewikkelde voorbeelden, maar afhankelijk van de platheidsgraad van het dialect, kan het soms moeilijk zijn. Vreemde gewoonte van die Amerikanen (of misschien eerder de grootstadsmentaliteit?) om onderweg te ontbijten (een muffin gaat er bij mij 's ochtends echt niet in).

Zicht op Downtown Montréal vanaf de Mont Royal

Vorige maand hadden we de eer om onze eerste bezoekster te verwelkomen, zoals je al kon lezen in het vorige verslagje. Veel sightseeing, sfeer opsnuiven in Montréal, koffietjes, Peter aanmoedigen tijdens de hockey,... :

Peter in actie op donderdagavond

Terwijl Peter eventjes heen en weer vloog naar Perth, besloten Liesbet en ik het dichter bij huis te zoeken. We trokken met onze (mottige) huurwagen richting Québec.

Daar kreeg ik het voor het eerst écht koud (hoewel ik ondertussen al ondervonden heb dat het erger kan), logeerden we in een jeugdherberg waar de bazin Vlaams sprak (ze was lange tijd samen geweest met een Gentenaar, kleine wereld), hadden we onmiddellijk een boete aan ons been door een half uurtje verkeerd geparkeerd te staan, genoten we van een heel charmant historisch centrum, waren we onder de indruk van de schaats- en ijshockey-capaciteiten van de Québecse jeugd, gingen we op uitstap naar Île d'Orléans (schone wandelingen daar, é Liesbet? :-) ) en besloten we na een paar dagen de stad achter ons te laten en het Parc de la Jacques Quartier te bezoeken.

Aangezien het toeristische seizoen voorbij was, waren we praktisch alleen in het park, wat uiteindelijk wel heerlijk was, als je niet teveel nadacht over waarschuwingen voor beren door Belgische ouders (en neen, ik heb het uiteraard niet over Piet en Chris :-) ). Onze tent hadden we thuis gelaten (vanwege de koude), we verbleven in een yurt, een heel gezellig kampeeralternatief, volledig uitgerust met frigo, keukentje en kachel.

Onze Yurt in Parc de la Jacques Quartier

Na een aantal dagen en heerlijke wandelingen reden we verder naar het noorden om na een kwartier een wit laagje te bemerken op de beboste heuvels, een laagje dat dikker en dikker werd naarmate we noordelijker kwamen. Na de herfstpracht en kale bomen, nu dus ook sneeuw, en dat allemaal tijdens een tripje van één week.

In het Parc du Saguenay deden we een sneeuwwandeling met als doel een klif met Mariabeeld (let op de gelijkenis met de snoepjes). De wandeling was heel mooi, met een aantal schitterende uitkijkpunten over de fjord, maar 'ons Marioh' op het eindpunt was eerder anticlimax.

We vreesden dat Tadoussac, een gekend stadje voor whale watching, al in winterslaap zou zijn. Niets was minder waar: we reden het binnen om 11u en om 11u30 waren onze plaatsjes op de zodiac geboekt die om 13u zou uitvaren. Ze gaven ons de goede raad om alle kleren die we meehadden, aan te doen. Met de vest en broek die we daar boven aan moesten doen, zagen wij er zo uit:

En ik verzeker jullie: aan land was het veel te warm voor onze outfit. Op zee kwam hij wel heel goed van pas!

Op ons tochtje spotten we een aantal dwergvinvissen, een groep robben en een gewone vinvis. Vooral de blows van deze laatste vond ik spectaculair! Nu ik het toch over zeezoogdieren heb, kan ik het niet nalaten om ook flipper te vermelden, de trouwe compagnon die ons vergezelde op onze avonturen! Hij vond het zo leuk en mooi in Canada, dat hij beslist heeft om hier zelf een tijdje te wonen. Liesbet kon niet anders dan toegeven, Flipper wil je namelijk niet kwaad krijgen...

We love Flipperrrr!

Liesbet spot walvissen vanaf de kust: Net op het moment dat ze zich draait, komt een walvis boven (rechts op de foto)

Nadat we in La Bohème, ons favoriete caféetje in Tadoussac, nog een heerlijke Luikse wafel met chocolade en banaan, pasta blauwe kaas en een ontbijt bestaande uit enkel koffie, aten (je merkt misschien dat eten altijd een belangrijk thema vormt...), reden we in de gietende regen terug naar Montréal. De volgende dag haalden we Peter af, die er na 40 uren reizen nog wonderlijk fris uit zag.

Na een paar dagen was het alweer goodbye-time... Dat is ondertussen al 4 weken geleden, toen we nog af en toe buiten kwamen zonder wintervest. Nu moet ik me meestal al meerlagig induffelen om dan nog veel te koud te hebben, hoewel het eigenlijk nog meevalt naar Montréal-normen.

Vorig weekend hebben we alvast nieuwe mutsen gekocht, zo'n velleke staat Peter toch beeldig!?: :-)

Meer foto's van ons reisje, kunnen jullie bekijken op: Picasa Web albums

À bientôt!!