Van Christchurch naar Te Anau

Dinsdag 4 december

Aangekomen in Christchurch, Nieuw-Zeeland! We hadden ons verwacht aan een even mottige jeugdherberg als in Sydney, maar Foley Towers is net het tegenovergestelde. Een oud herenhuis in een prachtige wilde tuin, net Villa Kakelbont. Christchurch zelf is niet zo bijzonder, maar wel gezellig, met heel veel eetgelegenheden en heerlijke koffie en warme chocomelk. ;) Temperatuur is wat meer Europees, maar wel nog zomers.

Woensdag 5 december

Nerveus opgestaan voor het Canada-telefoon-sollicitatiegesprek. Nauwelijks kunnen ontbijten en de verbinding met de conference call wilde maar niet lukken. Bovendien mochten we niet op de kamer blijven. Dan maar in de tuin. Uiteindelijk een lang gesprek gehad (meer dan 1 uur) met zo'n 30 vragen, pff.. :) Verliep tamelijk, maar 'k denk niet dat ik het heb. De komende weken ondervragen ze de andere kandidaten, dus het zal nog een tijdje duren voor ik iets hoor.

Na mijn stress-moment, tijd voor Lien's stress-moment: links rijden met een stuur dat rechts zit! In het begin nog wat beverig, maar al vlug vlot op weg naar Banks Peninsula. Zeer mooi vulkanisch heuvellandschap en schitterend weer. Overnacht even over Akaroa, op een boerderij met zicht over de zwembadblauwe baai. Stevige wandeling bij ondergaande zon en Vlaming tegengekomen die hier 12 maanden zit. Zo lang zijn we dus ook niet weg. :)

Donderdag 6 december

"Sinterklaas, ouwe dwaas, ruikt naar bier en geitenkaas..." (Zwarte Piet's Sinterklaasliedje) Te slecht weer om te kayakken met de Hector's dolfijnen, maar we hebben ze wel gezien vanaf de kant van de baai! Stevig doorgereden naar Oamaru en kijkje gaan nemen bij strandje waar we een paar Geeloogpinguinen aan land zagen komen.

Vrijdag 7 december

Via de kustroute doorgereden richting Dunedin. Onderweg de iets te commercieel uitgebate Moeraki Boulders aangedaan: reuzegrote keien die zo uit te hemel op het strand lijken gevallen te zijn. Dan was het grappig genaamde en erg winderige Shag-point interessanter: aalscholvers en dichtbij zonnende pelsrobben. Over Dunedin naar Otago Peninsula, langs een baantje akelig dicht bij het water. Bij een gezellige jeugdherberg (Bus Stop Backpackers) de tent opgezet en de albatroskolonie aangedaan, de enige plaats ter wereld waar ze aan het vasteland komen. Jammer genoeg was ook hier een commercieel centrum uitgebaat, waar je moest betalen om de wilde albatrossen te zien. Gelukkig was er een aalscholverkolonie bij de kliffen aan de parking en zagen we af en toe een albatros overzweven: machtig!

Zaterdag 8 december

Wandeling gemaakt door de duinen richting een verlaten strand. Er stonden waarschuwingsborden voor zeeleeuwen: niet te dicht in de buurt komen en zeker niet tussen een mannetjeszeeleeuw en de zee komen of ze worden agressief. Gelukkig was het strand dus verlaten, behalve een aangespoeld stuk hout in de verte. Rustig langs de branding gekuierd tot Lien plots op het 10 meter verder liggende stuk hout wees en met een bang stemmetje zei: "Is dat geen zeeleeuw?" Ik was overtuigd van niet, maar keek toch maar met de verrekijker en zag een flipper: het was een zeeleeuw die lag te zonnen!! Ondertussen was Lien al 50 meter teruggelopen. :) Niet aangevallen geweest.

In namiddag Dunedin zelf gedaan. Niet zo bijzonder, behalve het (jammergenoeg niet autovrije) achthoekige centrum. Dan maar Cadbury's World, een chocoladefabriek, aangedaan. Wel leuk, maar hun chocolade is allesbehalve Belgisch.

Zondag 9 december

's Ochtends nog een tunnelachtige klif bezocht maar dan de Zuidelijke Stille Oceaan vaarwel gezegd (tot Kaikoura) en doorgereden naar Te Anau. Een vogelboek gekocht, zodat we al die vreemde vogels hier eens beter kunnen bekijken. Even aan het meer gelegen, waar voortdurend een vreemd geluid klonk: als een roestige schommel in de wind, dan statische ruis en een belletje. Blijkt weer een van die crazy vogels te zijn, de Tui!

Maandag 10 december

Vroeg en haastig opgestaan om de bus te halen die ons naar het begin van de Kepler Track moest brengen en in m'n ochtendmottigheid de sleutel op de auto laten zitten. :( Wandeling (deeltje van de volledige track) was wel mooi, door een mossig en met varens begroeid bos, langs de rivier. Voor de fans: net het Lord Of The Rings bos waar Boremir sterft in het gevecht tegen de Urukai en Frodo en Sam alleen vertrekken naar Mordor.

Dinsdag 11 december

Rustdag. De regen heeft ons ingehaald. Hopelijk klaart het wat op morgen, zodat we kunnen kayakken op de Milford Sound. Nieuw-Zeelandse groetjes!